سرگذشت نامه
خرید کتاب استانبول
جستجوی کتاب استانبول در گودریدز
معرفی کتاب استانبول از نگاه کاربران
ای پاموک عزیز شما نشون دادی برای شناخت یک جامعه نیازی نیست آدم جامعه شناس باشه چون انگاری هر خانواده ای بخشی از فرهنگ یک کشور رو به نمایش میذاره و شاید اگه ما سعی کنیم خانواده خودمون رو اصلاح کنیم ( که البته با اصلاح خود شروع میشه) نهایتآ جامعه هست که اصلاح خواهد شد
مشاهده لینک اصلی
کتاب ترکیبی است از زندگی خودنوشت اورحان پاوک (اتوبیوگرافی) و توصیف شهر استانبول. همان‌طور که خود نویسنده در کتاب می‌گوید: «من هنگام توصیف خود استانبول را توصیف کردهام و هنگام توصیف استانبول خود را توصیف کردهام. (ص ۳۸۲)» نویسنده استانبول را از نگاه خودش، خاطراتش، نقاشان و نویسندگانی که استانبول را به تصویر کشیده و توصیف کرده‌اند، روایت می‌کند. دوره‌ی تاریخی این توصیف‌ها در اواخر دوران امپراتوری عثمانی و اوایل جمهوری ترکیه است.
پ.ن: کتاب را دوست نداشتم. یک‌‌جاهایی کش‌دار و طولانی می‌شد و چیزهایی مثل «حزن استانبول» تویش مدام تکرار می‌شد که خودش خواندن کتاب را حزن‌آلود می‌‌کرد! البته برای اینکه حس کلی در مورد استانبول آن دوره به دست بیاورم مفید بود.
پ.پ.ن: به خاطر سفر عیدی که می‌‌خواهم به ترکیه بروم، تصمیم گرفتم کتاب‌هایی از نویسنده‌های ترک بخوانم، به نظر می‌رسید پاموک انتخاب خوبی باشد، به خاطر توصیفاتی که از شهر دارد. کتاب را از مهدی افروزمنش توی روزنامه قرض گرفتم.
https://goo.gl/LgU5o7
مشاهده لینک اصلی
ظاهرا بیش از یک سال طول کشید تا بتوانید خواندن این کتاب را پایان دهید (کتاب را تا یکسال دیگر بخوانید، بگذارید آن را بنویسید). نویسندگان خنک) چرا؟ آیا دلیل آن جالب نیست؟ نه به خاطر آن، بلکه به این دلیل که نوازا هوزون یا ملال در این کتاب بسیار ضخیم است. این کتاب خاطراتی از اورهان پاموک، برنده جایزه نوبل سال 2007 است. با وجود خاطرات، اما این کتاب بیشتر شبیه به خود استانبول است. پوموک به نظر می رسد خواسته است خود را با شرایط استانبول که روز به روز روزافزون افسرده می شود، بپذیرد. شهر قدیمی با بقایای این دو دوره امپراطوری عظیم (بیزانس و عثمانی) در حال حاضر خسته شده است و تقریبا 2000 سال به یکی از مراکز تمدن جهان تبدیل شده است. پاموک گفت: استانبول در نیمه دوم قرن بیستم یک شهر خبیث بود. او استانبول را دوست دارد. Orhan Pamuk از یک خانواده ثروتمند می آید. پدربزرگش یک بازرگان موفق و موفق بود، موفق به انتقال ثروت خود به خانواده پاموک شد. با این حال، فرزندان او ظاهرا پدرش را تقلید نکردند. پدر اورحان بارها و بارها در باز کردن یک کسب و کار عمل می کند، بنابراين، حتی اگر Orhan دوران کودکی اش را فرا گرفته باشد، همواره ترس وجود دارد که وراثت در برخی موارد خسته شود. این مانند استانبول پس از سقوط امپراتوری عثمانی است. ایفرهیا برای پاک کردن همه این عجیب و غریب شرق و جایگزینی آن با غرب مدرن، حتی این شهر بزرگ، شخصیت متمایز خود را از دست داد. استانبول، مانند شهروندان آن، سردرگمی میان شرق یا غرب است. و نتیجۀ ماندنی است که به این شهر چسبیده است. فصل جالبی از این کتاب جالب توجه است، که ارکان جوان را نقاشی می کند. تقریبا بسیار کمی در مورد نویسنده اورهان در این کتاب خاطرات، نقاشی اوران بیشتر است. آرزوی اصلی این بود که یک نقاش باشد، و نمی خواست معمار باشد، به عنوان والدینش. هنگامی که مادر ارکان را در مورد آرمانهای کمتری نسبت به آینده خود مطمئن کرد، Orhan شروع به کشف ایده هایی کرد که زندگی آینده اش را تغییر دهد. پس از نقاشی، او کلمات را به عنوان فرار دیگری یافت. @ من نمی خواهم یک معمار یا یک نقاش باشم، من می خواهم یک نویسنده باشم، @ او می گوید این کتاب مشتاق را بست. بررسی های طولانی در وبلاگ ها
مشاهده لینک اصلی
اول از همه، این کتابی بود که من آن را انتظار داشتم. این واقعا یک زندگینامه نویسنده بود که حداقل در زمینه غرب به هیچ وجه دست نیافت (شاید ترکان محافظه کار را شوکه کند که ظاهرا رابطه ی جنسی با یک دختر را به عنوان یک مرد جوان داشته است، اما من می دانید که چه چیزهایی در ترکیه وجود دارد، بنابراین من نباید قضاوت کنم) و از لحاظ شهر خیلی کوچک بود که او نیز ظاهرا بیوگرافی است. این به مناسبت های مختلفی از چیزها اشاره کرد و موضوعات بالقوه ای برای پیگیری وجود داشت، اما به طور کلی، احساس می کردم ارزش خواندن آن را نداشتم. این کتاب شامل تصاویر است، اما از آنجایی که هیچ کدام از آنها نامگذاری نشده است، غیر ممکن است بدانید که چرا نویسنده آنها را انتخاب کرد، در بسیاری از موارد آنها چه نقشی را نشان می دهند یا اینکه در مورد عکس خانواده گاه به گاه در آنها است. این ممکن است یک کتاب بسیار خوب در محدوده بزرگ تر کارهای ترکیه باشد، اما من احساس نمی کنم که در متن من خیلی خوب باشد.
مشاهده لینک اصلی
این کار من است که در میان کتابهای زمان های خوب شمارش می شود که من در زمانی که زندگی ام نمی خوام زیاد بخوانم، پنهان می شوم. من می دانستم که Güzel olduäÿ، yazdä ± ± آیا اورهان پاموک نیز نمی خواست برای پایان دادن به نقطه ی دیگری اگر از همه چیز و همچنین از چند بار من دست رفت - شاید هزاع ± تعویق انداختن میل، من همیشه برای صبر کردم. این کتاب در مورد کمی çEkince د واردا ±، A-یک رنگ و parã§alarä از مناظر ± بارها و بارها به عنوان یکی okumuåÿ، تقریبا که تعیین åÿeyl رشته ± laåÿacaäÿä من فکر می کنم ± ± میلی آمپر اما iã§t که ویندوز ایکس پی به istediäÿ اورهان پاموک است زندگی می تواند بسیار بیشتر از آن وجود داشته باشد. من sonu㧠به عنوان یک سطح جدید که چیزی @y دی okuduäÿ را برآورده خواهد کرد، اما من kurduäÿ خیالی اورهان پاموک وارد hayatä ± n من من diyemeyeceäÿ. این کتاب ساده است: Orhan Pamukun به نقطه ای می رسد که او از یک کودک شروع می کند و وارد مسیر تبدیل شدن به یک نویسنده می شود و از نقاش بیرون می آید؛ در حالی که همچنین hã¼znã¼nã¼ استانبول، åÿehr فضای یک INSANA ± N hayatä ± NA ± ناسا ± L etkileyeceäÿ hayatä خود استانبول ± NA ± نفوذ از RAC توصیف ± اگزوز و برخی از درجه از استانبول، غرق شدن تولد ± ± arasä نفر kararsä او همچنین آثار برخی از نویسندگان بزرگ غرب را که به شهر آمده بودند، می پردازد. طبق معمول سبک اورهان پاموک از جهات ±، کتاب هنوز هم RAC جامعه شناسی در این باره فکر، استانبول hã¼znã¼nã¼n kaynaäÿä ± نار ± araåÿtä ± RA ± خسته، diäÿ دست در حال غرق شدن نار ± ± N hã¼znã¼ تولد با arasä سودا ± n در را به یک دوغ ± M A آیا §alä ± ± yor برای. هرگز saäÿduyu BA ± rakmadä ± آیا ± نویسنده دست با استانبول sokaklarä ± NA ±، نوجوان را از یک ترانه سرا ± N (یا نویسندگان ± نار ± N اختصاص) -çOk مادرش به خوبی می داند من، kavgalarä ± NA ± از ettiäÿ با aäÿbi kavgalarä ± به عنوان یک نویسنده جدید، من می خواهم بیشتر اورهان پاموو را ببینم شاید این تنها چیزی بود که من از کتاب انتظار نداشتم. بنابراین رومانس LA ± ± ± بازدید کنندگان baåÿladä ماه ± ناسا، جودت بیگ و نوشتن در هر oäÿullarä ± ± ± از Nar چه از طریق رفت، من می خواهم در مدت زمان طولانی نیز deäÿil صفحه üç-beåÿ به عنوان خوانده شده. شاید یک نویسنده باشد. من برای بحث در مورد شما زیاد ندارم. من قبلا یک کتاب دارم. من فکر نمی کنم کسی که دوست دارد Orhan Pamuku این کتاب را دوست دارد. من نمی دانم چگونه با آن برخورد کنم، اما Orhan Pamuk یکی از بهترین نویسندگان است که زندگی می کند.
مشاهده لینک اصلی
جالب ترین چیز در مورد این کتاب تقارن آن است. او با بیانیه ای اعلام می کند که از سن بسیار جوان او مشکوک بود که در خیابان های استانبول، یکی دیگر از اورکان بسیار شبیه به او بود که می تواند برای دوقلو خود، حتی دو نفره اش، عبور دهد. در فصل آخر، پدرش ظاهرا زندگی دوگانه ای مشابه در تخیل خود داشت. پاموک مدیریت می کند که داستان درباره استانبول و خود را هماهنگ کند - در طول مسیر منعکس کننده یکدیگر است. سبک نوشتاری عمدتا بصری است - علامت تجاری آن - و البته هنگامی که به واقعیت های حساس یا شخصی می آید، او به اندازه کافی به اندازه کافی پنهان کردن آن از خوانندگان است، قطعا بدون به خطر انداختن اثر چشمگیر و لذت خواندن. این پروزه پیچیده به من درباره @ huzà ¼ n @ - ملانکولی جمعی استانبول و مردم آن آموخت، که مدرنیته سابقۀ آن در فقر و شکست شکست خورد. همچنین به من در مورد غرب گرایی رادیکال که مایل است ترکیه را از سنت و تاریخ خود ریشه کن کند. با این حال، با ذکاوت، این دو عنصر، کسانی هستند که با زندگی خود بازی می کنند. خواندن لعنتش، من خیلی خوشحالم که من در کفش او نیستم. این کتاب را پس از خواندن کتاب بعدش @ سایر رنگها برداشت و اشاره کرد که این کتاب ارتباط او با مادرش را مختل کرده است. پاسخی را در فصل پایانی یافتم که به نظر من بسیار چشمگیر است، منجر به انتخاب زندگی فعلی او می شود. به اندازه ای عجیب و غریب، من احساس تشویق به بازدید از استانبول را ندارم. ---- علاوه بر این: http://www.ft.com/cms/s/2/703e6e8a-b8...@I تا به حال بیشتر استانبول را نوشته بودم. اما من همچنان پیدا کردن جزئیاتی را که باید در کتابم قرار دادم را نگه داشتم. چیزی که من متوجه شدم - آنچه که من از طریق دلهره آور آموختم، در حالی که بر روی کتاب کار می کردم، این بود که برای نوشتن یک خاطره، تمام خاطرات یک نفر را بازبینی نمی کند، هرچند که هر یک به نوبت حفظ می شود، اما تقریبا همه آنها را فراموش کرده، و به جای آن یک داستان از خاطراتی که حاضر به رفتن نیست.
مشاهده لینک اصلی
حدود یک سال پیش، زمانی که من این موضوع را برای پایان نامه کارشناسی ارشدم به طغیان کشیدم، بر روی ایده روابط فضا و هویت افزوده شدم. از آن به بعد، من همیشه علاقه مند به چگونگی فضای و مکان می توانم در تشکیل خودم تاثیر بگذارم. خواندن استانبول این ایده خاص را تقویت کرده است. اورهان پاموک نه تنها وضعیت فیزیکی استانبول را توصیف می کند، بلکه در مورد رابطه ی دوست داشتن با او با شهر صحبت می کند. استانبول فقط خانه اش نیست؛ این شهر است که همیشه او را الهام بخش می کند. من از صداقت پوموک در این خاطرات قدردانی میکنم. به شیوه ای عجیب و غریب، او به اشتراک می گذارد که استنبولوس بین دو جهان، یعنی غرب و شرق، به دام افتاده است. پاموک با یک روش غربی مطرح شده است، که با آن بسیاری از نویسندگان بزرگ را که بر او تأثیر می گذارد، روبرو می شوند. با این حال، آن را غم انگیز می کند که غرب به طور غیر مستقیم منجر به فقر می شود. همه جنبه های استانبول برای مدرنیزه کردن آماده نیستند. با این حال، در بعضی از قسمت ها، صداقت پوموک کمی مضر است. او در مورد خانواده ناراضی خود صحبت می کند، و باید بگویم که قطعات وجود دارد که باعث می شود من فکر می کنم که او به مادرش غیرمنصفانه است. من به سختی می توانم هر جمله ای را که در مورد مادرش مثلا در مورد زیبایی اش می گوید را بخوانم. از سوی دیگر، فصل مورد علاقه من بیشتر مربوط به دین است. نگرش پوموک نسبت به مذهب در همان زمان، نشان دهنده ابهام است که بیشترین استنبولوس با آن مواجه است. غرب در ذهن، هنوز شرق در قلب است. همچنین جالب است که او تصور می کند که خدا به عنوان یک زن، متفاوت با تصویر کلی از خدا که مردم اغلب. استانبول به شدت با رنگ های دیگر نوشته شده است، من باید این را در قفسه مورد علاقه ام قرار دهم. استانبول یک آهنگ عشق عجیب و غریب به شهر است که متشکل از یکی از بزرگترین نویسندگان زندگی جهان است. در همین حال، استانبول، آنجا بمانید. یک روز به شما می آیم
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب استانبول
خرید کتاب استانبول
جستجوی کتاب استانبول در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
کتاب ترکیبی است از زندگی خودنوشت اورحان پاوک (اتوبیوگرافی) و توصیف شهر استانبول. همان‌طور که خود نویسنده در کتاب می‌گوید: «من هنگام توصیف خود استانبول را توصیف کردهام و هنگام توصیف استانبول خود را توصیف کردهام. (ص ۳۸۲)» نویسنده استانبول را از نگاه خودش، خاطراتش، نقاشان و نویسندگانی که استانبول را به تصویر کشیده و توصیف کرده‌اند، روایت می‌کند. دوره‌ی تاریخی این توصیف‌ها در اواخر دوران امپراتوری عثمانی و اوایل جمهوری ترکیه است.
پ.ن: کتاب را دوست نداشتم. یک‌‌جاهایی کش‌دار و طولانی می‌شد و چیزهایی مثل «حزن استانبول» تویش مدام تکرار می‌شد که خودش خواندن کتاب را حزن‌آلود می‌‌کرد! البته برای اینکه حس کلی در مورد استانبول آن دوره به دست بیاورم مفید بود.
پ.پ.ن: به خاطر سفر عیدی که می‌‌خواهم به ترکیه بروم، تصمیم گرفتم کتاب‌هایی از نویسنده‌های ترک بخوانم، به نظر می‌رسید پاموک انتخاب خوبی باشد، به خاطر توصیفاتی که از شهر دارد. کتاب را از مهدی افروزمنش توی روزنامه قرض گرفتم.
https://goo.gl/LgU5o7
مشاهده لینک اصلی
ظاهرا بیش از یک سال طول کشید تا بتوانید خواندن این کتاب را پایان دهید (کتاب را تا یکسال دیگر بخوانید، بگذارید آن را بنویسید). نویسندگان خنک) چرا؟ آیا دلیل آن جالب نیست؟ نه به خاطر آن، بلکه به این دلیل که نوازا هوزون یا ملال در این کتاب بسیار ضخیم است. این کتاب خاطراتی از اورهان پاموک، برنده جایزه نوبل سال 2007 است. با وجود خاطرات، اما این کتاب بیشتر شبیه به خود استانبول است. پوموک به نظر می رسد خواسته است خود را با شرایط استانبول که روز به روز روزافزون افسرده می شود، بپذیرد. شهر قدیمی با بقایای این دو دوره امپراطوری عظیم (بیزانس و عثمانی) در حال حاضر خسته شده است و تقریبا 2000 سال به یکی از مراکز تمدن جهان تبدیل شده است. پاموک گفت: استانبول در نیمه دوم قرن بیستم یک شهر خبیث بود. او استانبول را دوست دارد. Orhan Pamuk از یک خانواده ثروتمند می آید. پدربزرگش یک بازرگان موفق و موفق بود، موفق به انتقال ثروت خود به خانواده پاموک شد. با این حال، فرزندان او ظاهرا پدرش را تقلید نکردند. پدر اورحان بارها و بارها در باز کردن یک کسب و کار عمل می کند، بنابراين، حتی اگر Orhan دوران کودکی اش را فرا گرفته باشد، همواره ترس وجود دارد که وراثت در برخی موارد خسته شود. این مانند استانبول پس از سقوط امپراتوری عثمانی است. ایفرهیا برای پاک کردن همه این عجیب و غریب شرق و جایگزینی آن با غرب مدرن، حتی این شهر بزرگ، شخصیت متمایز خود را از دست داد. استانبول، مانند شهروندان آن، سردرگمی میان شرق یا غرب است. و نتیجۀ ماندنی است که به این شهر چسبیده است. فصل جالبی از این کتاب جالب توجه است، که ارکان جوان را نقاشی می کند. تقریبا بسیار کمی در مورد نویسنده اورهان در این کتاب خاطرات، نقاشی اوران بیشتر است. آرزوی اصلی این بود که یک نقاش باشد، و نمی خواست معمار باشد، به عنوان والدینش. هنگامی که مادر ارکان را در مورد آرمانهای کمتری نسبت به آینده خود مطمئن کرد، Orhan شروع به کشف ایده هایی کرد که زندگی آینده اش را تغییر دهد. پس از نقاشی، او کلمات را به عنوان فرار دیگری یافت. @ من نمی خواهم یک معمار یا یک نقاش باشم، من می خواهم یک نویسنده باشم، @ او می گوید این کتاب مشتاق را بست. بررسی های طولانی در وبلاگ ها
مشاهده لینک اصلی
اول از همه، این کتابی بود که من آن را انتظار داشتم. این واقعا یک زندگینامه نویسنده بود که حداقل در زمینه غرب به هیچ وجه دست نیافت (شاید ترکان محافظه کار را شوکه کند که ظاهرا رابطه ی جنسی با یک دختر را به عنوان یک مرد جوان داشته است، اما من می دانید که چه چیزهایی در ترکیه وجود دارد، بنابراین من نباید قضاوت کنم) و از لحاظ شهر خیلی کوچک بود که او نیز ظاهرا بیوگرافی است. این به مناسبت های مختلفی از چیزها اشاره کرد و موضوعات بالقوه ای برای پیگیری وجود داشت، اما به طور کلی، احساس می کردم ارزش خواندن آن را نداشتم. این کتاب شامل تصاویر است، اما از آنجایی که هیچ کدام از آنها نامگذاری نشده است، غیر ممکن است بدانید که چرا نویسنده آنها را انتخاب کرد، در بسیاری از موارد آنها چه نقشی را نشان می دهند یا اینکه در مورد عکس خانواده گاه به گاه در آنها است. این ممکن است یک کتاب بسیار خوب در محدوده بزرگ تر کارهای ترکیه باشد، اما من احساس نمی کنم که در متن من خیلی خوب باشد.
مشاهده لینک اصلی
این کار من است که در میان کتابهای زمان های خوب شمارش می شود که من در زمانی که زندگی ام نمی خوام زیاد بخوانم، پنهان می شوم. من می دانستم که Güzel olduäÿ، yazdä ± ± آیا اورهان پاموک نیز نمی خواست برای پایان دادن به نقطه ی دیگری اگر از همه چیز و همچنین از چند بار من دست رفت - شاید هزاع ± تعویق انداختن میل، من همیشه برای صبر کردم. این کتاب در مورد کمی çEkince د واردا ±، A-یک رنگ و parã§alarä از مناظر ± بارها و بارها به عنوان یکی okumuåÿ، تقریبا که تعیین åÿeyl رشته ± laåÿacaäÿä من فکر می کنم ± ± میلی آمپر اما iã§t که ویندوز ایکس پی به istediäÿ اورهان پاموک است زندگی می تواند بسیار بیشتر از آن وجود داشته باشد. من sonu㧠به عنوان یک سطح جدید که چیزی @y دی okuduäÿ را برآورده خواهد کرد، اما من kurduäÿ خیالی اورهان پاموک وارد hayatä ± n من من diyemeyeceäÿ. این کتاب ساده است: Orhan Pamukun به نقطه ای می رسد که او از یک کودک شروع می کند و وارد مسیر تبدیل شدن به یک نویسنده می شود و از نقاش بیرون می آید؛ در حالی که همچنین hã¼znã¼nã¼ استانبول، åÿehr فضای یک INSANA ± N hayatä ± NA ± ناسا ± L etkileyeceäÿ hayatä خود استانبول ± NA ± نفوذ از RAC توصیف ± اگزوز و برخی از درجه از استانبول، غرق شدن تولد ± ± arasä نفر kararsä او همچنین آثار برخی از نویسندگان بزرگ غرب را که به شهر آمده بودند، می پردازد. طبق معمول سبک اورهان پاموک از جهات ±، کتاب هنوز هم RAC جامعه شناسی در این باره فکر، استانبول hã¼znã¼nã¼n kaynaäÿä ± نار ± araåÿtä ± RA ± خسته، diäÿ دست در حال غرق شدن نار ± ± N hã¼znã¼ تولد با arasä سودا ± n در را به یک دوغ ± M A آیا §alä ± ± yor برای. هرگز saäÿduyu BA ± rakmadä ± آیا ± نویسنده دست با استانبول sokaklarä ± NA ±، نوجوان را از یک ترانه سرا ± N (یا نویسندگان ± نار ± N اختصاص) -çOk مادرش به خوبی می داند من، kavgalarä ± NA ± از ettiäÿ با aäÿbi kavgalarä ± به عنوان یک نویسنده جدید، من می خواهم بیشتر اورهان پاموو را ببینم شاید این تنها چیزی بود که من از کتاب انتظار نداشتم. بنابراین رومانس LA ± ± ± بازدید کنندگان baåÿladä ماه ± ناسا، جودت بیگ و نوشتن در هر oäÿullarä ± ± ± از Nar چه از طریق رفت، من می خواهم در مدت زمان طولانی نیز deäÿil صفحه üç-beåÿ به عنوان خوانده شده. شاید یک نویسنده باشد. من برای بحث در مورد شما زیاد ندارم. من قبلا یک کتاب دارم. من فکر نمی کنم کسی که دوست دارد Orhan Pamuku این کتاب را دوست دارد. من نمی دانم چگونه با آن برخورد کنم، اما Orhan Pamuk یکی از بهترین نویسندگان است که زندگی می کند.
مشاهده لینک اصلی
جالب ترین چیز در مورد این کتاب تقارن آن است. او با بیانیه ای اعلام می کند که از سن بسیار جوان او مشکوک بود که در خیابان های استانبول، یکی دیگر از اورکان بسیار شبیه به او بود که می تواند برای دوقلو خود، حتی دو نفره اش، عبور دهد. در فصل آخر، پدرش ظاهرا زندگی دوگانه ای مشابه در تخیل خود داشت. پاموک مدیریت می کند که داستان درباره استانبول و خود را هماهنگ کند - در طول مسیر منعکس کننده یکدیگر است. سبک نوشتاری عمدتا بصری است - علامت تجاری آن - و البته هنگامی که به واقعیت های حساس یا شخصی می آید، او به اندازه کافی به اندازه کافی پنهان کردن آن از خوانندگان است، قطعا بدون به خطر انداختن اثر چشمگیر و لذت خواندن. این پروزه پیچیده به من درباره @ huzà ¼ n @ - ملانکولی جمعی استانبول و مردم آن آموخت، که مدرنیته سابقۀ آن در فقر و شکست شکست خورد. همچنین به من در مورد غرب گرایی رادیکال که مایل است ترکیه را از سنت و تاریخ خود ریشه کن کند. با این حال، با ذکاوت، این دو عنصر، کسانی هستند که با زندگی خود بازی می کنند. خواندن لعنتش، من خیلی خوشحالم که من در کفش او نیستم. این کتاب را پس از خواندن کتاب بعدش @ سایر رنگها برداشت و اشاره کرد که این کتاب ارتباط او با مادرش را مختل کرده است. پاسخی را در فصل پایانی یافتم که به نظر من بسیار چشمگیر است، منجر به انتخاب زندگی فعلی او می شود. به اندازه ای عجیب و غریب، من احساس تشویق به بازدید از استانبول را ندارم. ---- علاوه بر این: http://www.ft.com/cms/s/2/703e6e8a-b8...@I تا به حال بیشتر استانبول را نوشته بودم. اما من همچنان پیدا کردن جزئیاتی را که باید در کتابم قرار دادم را نگه داشتم. چیزی که من متوجه شدم - آنچه که من از طریق دلهره آور آموختم، در حالی که بر روی کتاب کار می کردم، این بود که برای نوشتن یک خاطره، تمام خاطرات یک نفر را بازبینی نمی کند، هرچند که هر یک به نوبت حفظ می شود، اما تقریبا همه آنها را فراموش کرده، و به جای آن یک داستان از خاطراتی که حاضر به رفتن نیست.
مشاهده لینک اصلی
حدود یک سال پیش، زمانی که من این موضوع را برای پایان نامه کارشناسی ارشدم به طغیان کشیدم، بر روی ایده روابط فضا و هویت افزوده شدم. از آن به بعد، من همیشه علاقه مند به چگونگی فضای و مکان می توانم در تشکیل خودم تاثیر بگذارم. خواندن استانبول این ایده خاص را تقویت کرده است. اورهان پاموک نه تنها وضعیت فیزیکی استانبول را توصیف می کند، بلکه در مورد رابطه ی دوست داشتن با او با شهر صحبت می کند. استانبول فقط خانه اش نیست؛ این شهر است که همیشه او را الهام بخش می کند. من از صداقت پوموک در این خاطرات قدردانی میکنم. به شیوه ای عجیب و غریب، او به اشتراک می گذارد که استنبولوس بین دو جهان، یعنی غرب و شرق، به دام افتاده است. پاموک با یک روش غربی مطرح شده است، که با آن بسیاری از نویسندگان بزرگ را که بر او تأثیر می گذارد، روبرو می شوند. با این حال، آن را غم انگیز می کند که غرب به طور غیر مستقیم منجر به فقر می شود. همه جنبه های استانبول برای مدرنیزه کردن آماده نیستند. با این حال، در بعضی از قسمت ها، صداقت پوموک کمی مضر است. او در مورد خانواده ناراضی خود صحبت می کند، و باید بگویم که قطعات وجود دارد که باعث می شود من فکر می کنم که او به مادرش غیرمنصفانه است. من به سختی می توانم هر جمله ای را که در مورد مادرش مثلا در مورد زیبایی اش می گوید را بخوانم. از سوی دیگر، فصل مورد علاقه من بیشتر مربوط به دین است. نگرش پوموک نسبت به مذهب در همان زمان، نشان دهنده ابهام است که بیشترین استنبولوس با آن مواجه است. غرب در ذهن، هنوز شرق در قلب است. همچنین جالب است که او تصور می کند که خدا به عنوان یک زن، متفاوت با تصویر کلی از خدا که مردم اغلب. استانبول به شدت با رنگ های دیگر نوشته شده است، من باید این را در قفسه مورد علاقه ام قرار دهم. استانبول یک آهنگ عشق عجیب و غریب به شهر است که متشکل از یکی از بزرگترین نویسندگان زندگی جهان است. در همین حال، استانبول، آنجا بمانید. یک روز به شما می آیم
مشاهده لینک اصلی